Untitled Document
اهمیت و جایگاه گزارش نویسی را به اختصار شرح دهید . |
- 1. اگر اهل مُطالعه و به ویژه اهل تحقیق و پژوهش در تاریخ و ادبیات باشید، بارها نسبت به شخصیتهای اساطیری و افسانهای كشور خود و یا دیگر كشورهای دنیا قضاوت و داوری كردهاید. این «داوریها» چیزی نیست جُز «برداشت ما» از لابهلای «گزارشهایی كه پژوهشگران و تاریخنویسان تهیه كرده و برای ما به امانت گذاشتهاند». زمانی که آنها این گزارشها را مینوشتند شاید نمیدانستند که در آینده چه تعداد خواننده خواهند داشت اما هر یک از آنها که گزارش خود را به حقیقت نزدیکتر ساختند به همان اندازه بر ارزش گزارش و تعداد خوانندههای خود افزودند. تا جایی که شادروان دکتر عبدالحسین زرّینکوب در کتاب «دیداری با اهلِ قلم» به ابوالفضل بیهقی نویسندهی کتاب ارزشمند «تاریخ بیهقی»، لقبِ «گزارشگر حقیقت» داده است. «به یاد داشته باشیم که گزارش عملكرد امروز برای آیندگان، فرهنگ و تاریخ است و چه نیكوست مایهی افتخار باشد».
- از زمانی كه «خط» پدید آمد، زندگی اجتماعی شكل بهتری به خود گرفت و پیشبُرد اهداف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی نیازمند پژوهش و بررسی بیشتری گردید. نیاز به پیگیری مسائلی از این دست، اهمیت گزارش وگزارشنویسی را آشکار نمود و پیوندهای نوشتاری را کم کم جایگزین گفتار گردانید؛ تا هم مردم از كارهای انجامشده آگاه شوند و هم این «نوشتار»، مبنایی باشد برای اینكه آیندگان با آگاهی بیشتر و بهتر بتوانند كارهای خود را ادامه دهند.
- پیشینهی «گزارش و گزارشنویسی» شاید به تشكیل اولین هستههای اجتماعی انسانها (خانواده) برگردد، چون انسانهای نخستین نیز برای انجام امور روزمرّهی خود ناگزیر بودند به روش گفتاری، نیازها و خواستههای فردی و گروهی خود را به گوش دیگران برسانند و از آنان یاری بجویند.
- در یک نگاه، «نوشتهی هر كس، بازتاب اندیشهها و تمایلات درونی و برونی اوست و پرتوی از شخصیت او». گزارش مانند یك بیانیهی رسمی است كه از نتایج یك پژوهش یا بررسی به دست میآید و برای آمادهسازی آن، اطلاعات ویژه و معینی مورد نیاز است كه فرد یا گروهی آن را «درخواست» كردهاند و فرد یا گروهی آن را «آماده» میسازند.